اکثر افراد فکر می کنند وقتی گناهی انجام می دهند، اثر آن گناه چیزی جز ناراحتی خداوند و عذاب اخروی نیست. و چون با خود فکر می کنند که پس از مدتی از گناه فوق توبه خواهند کرد و درستکاری در پیش خواهند گرفت، لذا ناراحتی خداوند و عذاب اخروی هم از بین خواهد رفت. در مطلب قبل بیان شد که گناه، غیر از ناراحتی خداوند و عذاب اخروی، اثرات بد دیگری در همین زندگانی دنیوی ما نیز دارد. ممکن است برخی افراد فکر کنند که اثرات بد دنیوی گناه، فقط محدود به همان زمینه ای (موضوعی)  است که گناه در آن زمینه انجام شده است. مطلب زیر که از وبلاگ تخته سیاه نقل شده است، بیان می کند که وقتی گناه وارد زندگی فردی شد، همه جوانب زندگی فرد را تحت اثر بد خود قرار خواهد داد:

معمولاً ما فکر می کنیم که وقتی گناهی می کنیم، اثر آن گناه، محدود به همان موضوع مرتبط با آن گناه خاص است و بس. این فکر درست نیست. انسانها با انجام دادن گناه باعث می شوند راه شیطان به سیستم آنها باز شود. (اینکه می گویم سیستم، منظورم چیزی مثل خانه، اداره، سازمان، شرکت یا هر چیز دیگری است که آن فرد مسئولیت و مدیریت آن را برعهده دارد). وقتی هم که شیطان وارد جایی (همان سیستم) شد، دیگر فرقی نمی کند که از کدام روزنه (دیدن فیلم نامناسب، بد رفتاری با مردم، خوردن مال شبه ناک، یا .... ) وارد شده است، شیطان فقط به موضوع مرتبط با آن گناه اکتفا نمی کند. بلکه به همه چیز آن سیستم دست میزند و همه چیز را آلوده می کند. دست شیطان به هر چیزی که بخورد، آن چیز سلامت و برکت خودش را از دست خواهد داد و معیوب و بد و منشأ بروز مشکلات و ضرر و زیان برای سیستم خواهد شد.

مثلاً وقتی فردی با کار سوئی (مثلاً دیدن یک فیلم بد برای چند لحظه) باعث شد راه شیطان به سیستمش باز شود، شیطان به تمام اتاقها و قسمتهای سیستم سرک می کشد و همه چیز را آلوده می کند: به اخلاق همسرش، به درس بچه هایش، به رفتارش با پدر و مادرش، به موقعیت شغلی اش، به ارتباطات اجتماعی اش، به برکت زندگی اش، به خوشبختی اش، به آینده خودش و آینده فرزندانش و ... .

لذا این اشتباه است که ما اثرات هر گناهی را فقط محدود به موضوع مرتبط با همان کار سوء بدانیم.

نتیجه دیگر این گزاره این است که:
اگر در جایی دچار مشکلی شدیم، فکر کنیم ببینیم در کجا کار سوئی از ما سر زده است. فوری عزم جدی بر ترک و جبران آن بگیریم.